Μία γυναίκα με επτά παιδιά, ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης και χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Είμαστε μόλις λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα και τα παιδιά αυτά γνωρίζουν καλά πώς θα στερηθούν πολλά. Πράγματα πού για άλλα παιδιά τής ηλικίας τούς φαίνονται δεδομένα.Ή Ευαγγελία Λεμονίδου είναι ή πρωταγωνίστρια αυτού τού οικογενειακού δράματος και κάνει έκκληση για βοήθεια προς όλους. Ο σύντροφος τής εγκατέλειψε το σπίτι τούς, στο Κορδελιό Θεσσαλονίκης, πριν από τρία χρόνια και από τότε δεν έχει ενδιαφερθεί ποτέ για την οικογένεια του.
Πώς ήταν ή ζωή σάς με τον σύντροφό σάς;
Ήμουν για δεκατρία χρόνια με τον πατέρα των παιδιών μου. Δεν χρειάστηκε να παντρευτούμε ποτέ, συζούσαμε. Κάναμε επτά παιδιά. Το μεγαλύτερο είναι δεκατριών ετών και το μικρότερο δυόμισι σήμερα. Πότε τα πηγαίναμε καλά και πότε όχι. Αυτό πάντα είχε να κάνει με τα οικονομικά μας. Όταν είχαμε χρήματα ήμασταν καλά, όταν δεν είχαμε μαλώναμε. Κάποια στιγμή είχαμε ένα παιδί ακόμη αλλά το χάσαμε.
Είχε κάποιο πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας και πέθανε όταν ήταν ακόμη βρέφος. Τότε ήρθε το τελειωτικό χτύπημα στην σχέση μας. Αποξενωθήκαμε. Και όταν τα πράγματα με τα οικονομικά μας έφτασαν στο απροχώρητο, αυτός μάζεψε τα πράγματά τού και έφυγε από το σπίτι.
Δεν τον ξαναείδα από τότε. Έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια. Ήμουν τεσσάρων μηνών έγκυος στο τελευταίο μας παιδί, όταν μας άφησε. Δεν ενδιαφέρθηκε ούτε να δει το μωρό τού. Δεν ξέρει καν αν είναι κορίτσι η αγόρι!
Πώς συνεχίστηκε ή ζωή σάς;Έγινα εγώ και μάνα και πατέρας για τα παιδιά μου Για να μην τούς λείψει τίποτα. Δουλεύω στην λαϊκή για να τα ζήσω. Μέχρι σήμερα δεν είχα ανάγκη κανέναν.
Οι μεγάλες δυσκολίες πώς ήρθαν;
Αρχικά, λόγω τής κρίσης, μαζεύτηκαν τα χρέη μου στον ΟΑΕΕ αλλά δεν είχα να τα ξεπληρώσω για να συνεχίσω την δουλεία μου νόμιμα. Έπειτα έπρεπε να κάνω και αναθεώρηση τής άδειας μου αλλά δεν τα κατάφερα κι έτσι δεν μπόρεσα να συνεχίσω την δουλειά μου Επειδή δεν μπορώ να δουλέψω, τα χρέη συσσωρεύτηκαν και έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να πληρώσω ούτε τούς λογαριασμούς μου Ή ΔΕΗ αναγκαστικά μου έκοψε την παροχή ρεύματος εδώ και έναν μήνα.
Πόσο δύσκολη είναι ή ζωή σάς κάτω από αυτές τις συνθήκες;Είμαστε σε τραγικά άσχημη κατάσταση. Έχει χειμωνιάσει για τα καλά και τα παιδιά μου ζουν μέσα στο κρύο. Μουύ παραπονιούνται ότι δέν έχουν κάν ζεστό νερό γιά να κάνουν ένα μπάνιο. Πληγώνομαι απίστευτα όταν μού λένε ότι ζήλευουν τούς συμμαθητές τούς πού έχουν τουλάχιστον τά βασικά γιά να ζήσουν κι εγώ δέν μπορώ να τούς προσφέρω πλέον ούτε κάν αυτά.
Πώς είναι ή κατάσταση στό σπίτι;Ζεσταινόμαστε με τις κουβέρτες και με ένα μικρό γκαζάκι πού έχουμε. Τα παιδιά διαβάζουν με το φως ενός μικρού κεριού και με ένα καντήλι πού έχω να σιγοκαίει καθημερινά.
Είναι πολλές οι στιγμές πού με πιάνει το παράπονο αλλά προσπαθώ να το κρύβω. Δεν θέλω να με βλέπουν τα παιδιά να κλαίω. Θέλω να βλέπουν τουλάχιστον εμένα δυνατή.
Υπάρχει κάποιος πού να σάς βοηθάει σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές;Αν εξαιρέσω την εκκλησία πού μας βοηθάει με τρόφιμα και κουβέρτες, κανείς άλλος δεν ενδιαφέρεται. Ακόμη και ή γειτονιά που μας γνωρίζει χρόνια, μας έχει κλείσει την πόρτα...
Ή Ευαγγελία προσπαθεί να ξεπεράσει τα προβλήματα και ζητάει βοήθεια από όσους νομίζουν ότι μπορούν να την βοηθήσουν με οποιοδήποτε τρόπο.
Εμείς να τής ευχηθούμε να τα καταφέρει και τα επτά παιδάκια τής να χαμογελάσουν ξανά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου