Η σημαία που αγαπώ έχει ενα λευκό Σταυρό

Του Δημήτρη Γενεθλίου 

Το 1960 , μετά την επιβλητική ανεξαρτησία της Κύπρου από τους Βρετανούς,  επί προεδρίας Μακαρίου Γ’, κηρύχθηκε διεθνής διαγωνισμός για να αποφασισθεί το πως θα είναι η σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Αρχιεπίσκοπος που ήθελε να γίνει ο άνθρωπός-ήρωας για τους Έλληνες Κύπριους, και ο διασώσας του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στην Κύπρο, ανακαλύπτει ένα διαγωνισμό με κάποιες προϋποθέσεις. Προϋποθέσεις ήταν να μην απεικονίζεται  ο σταυρός (σύμβολο του Χριστιανισμού) και η ημισέληνος  (ημισέληνος με αστέρι είναι σύμβολο του Ισλάμ) καθώς και να μην περιέχονται τα χρώματα μπλε (σύμβολο της Ελλάδας) και κόκκινο (σύμβολο της Τουρκίας).
Πώς θα διατηρούσε και θα διάσωζε την Ελληνικότητα της Κύπρου και την Ορθόδοξη πίστη που ο ίδιος επέλεξε να υπηρετήσει; Όταν φώναζε πώς «είμεθα Έλληνες και τίποτα δεν το αμφισβητεί» το εννοούσε και η ψυχή του;Το διαγωνισμό κέρδισε ο Τουρκοκύπριος ζωγράφος Ισμέτ Γκιουνέι, ο οπόιος χρόνια μετά δήλωσε πως έμεινε απλήρωτος...

Ο Ελληνικός και Χριστιανικός χαρακτήρας του νησιού θεωρώ πως πουλήθηκε για ακόμα μια φορά από την μέρα εκείνη που υψώθηκε η συγκεκριμένη σημαία. Φτάσαμε σήμερα να διεκδικούμε τον Ελληνισμό της Κύπρου μας και την ορθόδοξη πίστη μας. Ο φιλόδοξος Αρχιεπίσκοπος ξέχασε τους τόσους νεκρούς που έπεσαν για την Ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα.  Επέλεξε μια σημαία που να προβάλλεται ο Χάρτης της Κύπρου με πορτοκαλί χρώμα και άσπρο φόντο. Το πορτοκαλί χρώμα να συμβολίζει το χαλκό, που ήταν άλλοτε άφθονος στο νησί της Κύπρου. Ή μήπως εκφράζει το χρώμα των αργυρίων που τα συμφέροντα των ξένων μας την επέβαλαν; Και κάτω από την Κύπρο υπάρχουν δύο κλαδιά ελιάς ενωμένα στις άκρες τα οποία συμβολίζουν την ειρήνη μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.  Ποια ειρήνη; Μεταξύ ποιών;  Ποιοι ήταν που έκαναν ανταρσία; Ποιοι ήταν που συνεργάζονταν με τους Άγγλους κατακτητές εκτός από τους κομουνιστές; Από τους κομουνιστές που μέχρι και σήμερα θέλουν να τους αποκαλούν αδέλφια τους και να λένε πως έχουν κοινή ιστορία. Ναι έχουν κοινή ιστορία γιατί πρόδιδαν τον Αγώνα του Ελληνισμού της Κύπρου.

Η δική μου σημαία είναι αυτή που έχει το σύμβολο της πίστης μου. Αυτή που για αιώνες σκοτώθηκαν χιλιάδες υπό τη σκιά της. Η δική μου η σημαία είναι η γαλανόλευκη που κάθε Μάρτη μας κάνει να θυμόμαστε τη θυσία του Ευαγόρα Παλληκαρίδη και του Γρηγόρη Αυξεντίου. Είναι αυτή που σε κάθε προτομή του Εθνομάρτυρα Κυπριανού κυμματίζει και μας λέει πως ''Η ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου''. Η δική μου η σημαία είναι αυτή που συνόδεψε στην τελευταία κατοικία τους ηρωομάρτυρες μας Σολωμό Σολωμόύ, μα και τους 13 λεβέντες του Μαρί. 

 Σε μια Κύπρο που για τρεις χιλιάδες χρόνια επικρατεί ο Ελληνισμός, αποφάσισαν κάποιοι να μας αφανίσουν μαζί του, δίνοντας μας μια «σημαία» της ντροπής και της προδοσίας. «Είναι ωραίο πράμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα» είπε ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Ο Πετράκης Γιάλλουρος σε μαθητική διαδήλωση δέχτηκε τις σφαίρες των αποικιοκράτων κρατώντας περήφανα την δοξασμένη Γαλανόλευκη. Ο Πανίκος Συμεού απο την Πάχνα, αποφάσισε να σκοτωθεί για να μην την προδώσει. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που οι Έλληνες προστάτεψαν και τίμησαν την πανέμορφη σημαία μας. Εμείς γιατί να την προδίνουμε κρατώντας αυτό το άσπρο πανί της ντροπής; Είμαστε Έλληνες και Σημαία μας είναι αυτή με τον Σταυρό και τις εννέα γραμμές που συμβολίζουν τη φράση «Ελευθερία Ή Θάνατος». Μια φράση που κανένας άλλος λαός δεν μπορεί να την κάνει πράξη. 

Κι όσοι χάνονται για σένα,
            σπώντας σίδερα βαριά
            ξεψυχούν και τραγουδάνε
            χαίρε , ω χαίρε , Ελευθεριά.
            Ξεψυχούν και τραγουδάνε
            χαίρε , ω χαίρε , Ελευθεριά . 

Από την Α.Φ.Κ. Νίκη Τεχνολογικού Παενπιστημίου Κύπρου