Ορυκτός Πλούτος: Γιατί "ανακαλύφθηκε" τώρα;

Του Διαμαντή Καρασούλα


Για το θέμα του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας γίνονται τελευταία όλο και περισσότερες δημόσιες συζητήσεις, 

αναφορές στα ΜΜΕ και εκδηλώσεις από καθηγητές και ερευνητές που μιλούν για την 

ύπαρξη αμύθητου θησαυρού 

στο ελληνικό υπέδαφος. Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Γεωλογικών και 


Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ), η 

συνολική αξία των μετρημένων μεταλλευτικών αποθεμάτων στη χώρα είναι 79 

δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ τα 250-

300 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου στα τρία Οικόπεδα (Πατραϊκός Κόλπος, Ιωάννινα και 

Κατάκολο) αξίζουν γύρω 

στα 20 δισ. ευρώ σε βάθος 15ετίας ή και 20ετίας. Αν, μάλιστα, ληφθούν υπόψη οι 

εκτιμήσεις επιστημόνων πως 

κάτω από την Κρήτη υπάρχει κοίτασμα φυσικού αερίου αξίας 427 δισεκατομμυρίων ευρώ,

 τότε η αξία του υπόγειου 

θησαυρού της ελληνικής γης φθάνει σε «αστρονομικά» επίπεδα.

Ακόμα, σύμφωνα πάντα με στοιχεία του ΙΓΜΕ, το αποθεματικό δυναμικό των κυριότερων
 μετάλλων της Χώρας 

νικέλιο, χρώμιο, μόλυβδος-ψευδάργυρος, χαλκός, ασήμι, αντιμόνιο, μαγγάνιο, μόλυβδος και βολφράμιο έχει 

υπολογιστεί στα 40,2 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ γύρω στα 37 δισ. ευρώ εκτιμάται η αξία

 των κοιτασμάτων της 

αλουμίνας.

Η μεταλλευτική αξία των βεβαιωμένων αποθεμάτων νικελίου, ψευδαργύρου, μολύβδου, 

χαλκού, χρυσού και αργύρου 

στην Μακεδονία και Θράκη, με βάση την ενεργό μεταλλευτική παραγωγή, τις επενδύσεις

 που βρίσκονται σε εξέλιξη 

και τις τρέχουσες τιμές των μετάλλων, ανέρχεται περίπου σε 27,6 δισ. ευρώ. Οι περιοχές 

αυτές συγκαταλέγονται 

στις πιο πλούσιες της Ευρώπης.

Το ενδιαφέρον της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου εντοπίζεται σε περιοχές όπου

 υπάρχουν μεταλλικά ορυκτά 

και μάλιστα σε συνδυασμό με τις διεθνείς οικονομικές και βιομηχανικές εξελίξεις:


Τα σημαντικά αποθέματα χρυσού (Au) στη Β. Ελλάδα, λαμβάνοντας υπόψη τα προβλήματα

 που αντιμετωπίζουν οι 

εξελισσόμενες επενδύσεις αλλά και το παρατεταμένα ευνοϊκό παγκόσμια οικονομικό τους 

περιβάλλον.



Τα κοιτάσματα χαλκού (Cu) στην κεντρική Μακεδονία, σε σχέση με τη δυναμική

 καταναλωτική παρουσία του 

μετάλλου.


Τα κοιτάσματα μολύβδου (Pb), ψευδαργύρου (Zn) και αργύρου (Ag) στη Β. Ελλάδα,

 κυρίως σε ό,τι αφορά στη 

διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση και σταθερή τιμαριθμική τους παρουσία. Το νικέλιο (Ni), σε 

σχέση με τη στρατηγική 

θέση που κατέχει στη μεταλλευτική παραγωγή της Ευρώπης (~86% της ευρωπαϊκής 

παραγωγής).


Ο βωξίτης, κυρίως λόγω της γνωστής παραδοσιακής και παγκόσμιας δυναμικής και 

σταθερότητας που 

αντιπροσωπεύει (~65% της ευρωπαϊκής παραγωγής).


Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από τα επίσημα στοιχεία του ΙΓΜΕ για τον ορυκτό πλούτο

 της Χώρας μας. 

Αναρωτιέται εύλογα ο καθένας: Αυτός ο ορυκτός πλούτος γεννήθηκε σήμερα; Ασφαλώς

 όχι. Κατά ένα περίεργο 

τρόπο όμως, οποιαδήποτε κουβέντα γινόταν μεταπολιτευτικά για εκμετάλλευση των 

ελληνικών ορυκτών έληγε 

άδοξα, σαν ένα αόρατο χέρι να έβαζε εμπόδια σε κάθε τέτοιο εγχείρημα. Την τελευταία

 εικοσαετία δεν ακούστηκε 

λέξη για το θέμα ενώ όποιος αναφερόταν στην ύπαρξη πετρελαίου και φυσικού αερίου

 στην Ελλάδα, ονομαζόταν 

τρελός ή γραφικός.

Μόλις τρία χρόνια πριν (11/12/'09), ερωτηθείς σε συνέντευξή του στις Βρυξέλλες ο τότε

 πρωθυπουργός Γιώργος 

Παπανδρέου για την ύπαρξη πετρελαίου στην Ελλάδα, είπε κατηγορηματικά ότι "η Ελλάδα δεν έχει πετρέλαιο, κι αν 

έχει είναι τόσο λίγο που δεν αξίζει τον κόπο να το βγάλει". Αυτό που έχει σημασία είναι ότι

 αυτά ειπώθηκαν πέντε 

μήνες πριν την είσοδο της Χώρας στο ΔΝΤ. Αμέσως μετά την υπογραφή του Μνημονίου ο

 Παπανδρέου -ενώ 

διαβεβαίωνε ότι η Ελλάδα δεν έχει πετρέλαιο- προχώρησε στην ίδρυση της «Ελληνικής

 Διαχειριστικής Εταιρίας 

Υδρογονανθράκων Α.Ε.» με σκοπό την αναζήτηση, έρευνα και εκμετάλλευση των 

υδρογονανθράκων της χώρας(!!!).


Έπρεπε δηλαδή να μπει η Ελλάδα στο ΔΝΤ για να ξεκινήσει η ερεύνα για τον ορυκτό

 πλούτο; Το "γιατί", νομίζω ότι 

δεν χρίζει ιδιαίτερης φαντασίας. Αρκεί να διαβάσει κανείς την παράγραφο του δεύτερου 

Μνημονίου που υπέγραψε 

με την τρόικα η κυβέρνηση Παπαδήμου και ορίζει το νομικό καθεστώς το οποίο διέπει την

 σύμβαση: "Το 

Επωφελούμενο Κράτος Μέλος και η Τράπεζα της Ελλάδος παραιτούνται με την παρούσα 

αμετάκλητα και 

ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση

 με τους ίδιους και τα 

περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση, 

συμπεριλαμβανομένων 

ενδεικτικά από κάθε δικαίωμα ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής 

απόφασης ή άλλης διάταξης, 

κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού

 μέτρου σε βάρος των 

περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που αυτό δεν απαγορεύεται από αναγκαστικό

 νόμο". Παρά τις διαψεύσεις 

των κυβερνώντων μας, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι με ένα "στραβοπάτημα" της 

Ελλάδας οι δανειστές μπορούν 

να μας τα πάρουν όλα μέσα απ' τα χέρια.

Οφείλουμε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι, ότι αν αυτός ο τεράστιος ορυκτός πλούτος πέσει

 στα χέρια των άνομων

διαχειριστών της εξουσίας που μας κυβερνούν σήμερα, θα έχει την τύχη όλων εκείνων των 

δισεκατομμυρίων που 

μας δόθηκαν τα τελευταία τριάντα χρόνια απ' την Ευρώπη. Αν λυπόμαστε λοιπόν αυτή την

 Χώρα και τα παιδιά μας, 

δεν πρέπει επ' ουδενί να επιτρέψουμε αυτή την νέα λεηλασία του εθνικού πλούτου. Θεωρώ 

αδύνατο να πιστέψω ότι 

οι δυνάμεις που δεν επέτρεψαν τόσα χρόνια σε έναν Κωνσταντίνο Καραμανλή κι έναν 

Ανδρέα Παπανδρέου να 

εκμεταλλευτούν τον ορυκτό μας πλούτο, υπέκυψαν μπροστά στα πολιτικά αναστήματα 

του Γιωργάκη και του 

Σαμαρά την ώρα μάλιστα που η Ελλάδα είναι διεθνώς εξευτελισμένη και ταπεινωμένη. Κάτι 

σάπιο υπάρχει στο 

βασίλειο της Δανιμαρκίας...


Κλείνοντας, θεωρώ ιδιαιτέρως σημαντικό να αναφέρω ότι η πρώτη προσπάθεια για εξόρυξη 

πετρελαίου στο 

Κατάκολο έγινε το 1973 όταν ο δικτάτορας Παπαδόπουλος υπέγραψε συμφωνία με την 

αμερικανική εταιρία AN CAR 

OIL Co INC για ερεύνα και εξόρυξη πετρελαίου στην περιοχή. (ΦΕΚ - 8 Μαΐου 1963, Αρ. 

Φύλλου 98 / Νομοθετικό 

διάταγμα υπ' αριθμόν 1363). 

Έξι μήνες μετά έγινε η εξέγερση του πολυτεχνείου...