Ὁ δρόμος !!!!

Κάποτε ἕνας σοφὸς ἐδέχθῃ ἕναν νεαρὸ ποὺ ἐπιθυμοῦσε νὰ γίνῃ μαθητής του.
Ὁ σοφὸς, γιὰ νὰ ἀποφασίσῃ ἐὰν ὁ νεαρὸς εἶναι κατάλληλος γιὰ μαθητής, τοῦ ἔδωσε ἕνα κουτάλι γεμάτο λάδι καὶ τοῦ ζήτησε νὰ περπατήσῃ σὲ ὅλο τὸ βασίλειο, προσέχοντας φυσικὰ νὰ μὴν χυθῇ τὸ λάδι, ἀλλὰ παρατηρῶντας μὲ ὅλην του τὴν προσοχὴ κάθε λεπτομέρεια.

Ἔφυγε ὁ νεαρός, προσέχοντας ἰδίως νὰ μὴν τοῦ χυθῇ τὸ λάδι, ἐπέστρεψε στὸν σοφὸ ἀργότερα, τὸ λάδι ἦταν ἐκεῖ, ἀλλὰ δὲν εἶχε παρατηρήσει καὶ δὲν εἶχε μάθει τίποτα.

Ὁ σοφὸς τὸν ἔστειλε πάλι νὰ κάνῃ τὴν ἴδια διαδρομή, ἀλλὰ νὰ ἐπιστρέψῃ πλούσιος σὲ γνώσεις καὶ καταγραφὲς γιὰ τὸ βασίλειο. Ξεκίνησε πάλι ὁ νεαρός, ἀλλὰ αὐτὴν τὴν φορὰ τὸ λάδι ὅλο εἶχε χυθεῖ ὅταν ἐπέστρεψε. 

Μόνον τὴν τρίτη φορὰ κατάφερε ὁ νεαρὸς νὰ ἐπιτύχῃ καὶ τὴν παρατήρησι καὶ τὴν διάσωσι τοῦ λαδιοῦ. 

Καὶ μόλις τότε ὁ σοφὸς ἀπεφάσισε νὰ τὸν συμπεριλάβῃ στοὺς μαθητές του. 

(Ἡ παραπάνω ἱστορία βρίσκεται στὸν Ἀλχημιστὴ τοῦ Πάολο Κοέλο.)

Δὲν ἔχει φύγει οὔτε μίαν στιγμὴ ἀπὸ τὸ μυαλό μου, κι ἂς ἔχουν περάσει τοὐλάχιστον 15 χρόνια ἀπὸ τὴν τελευταῖα φορὰ ποὺ τὴν διάβασα. 

Καὶ τὸ λάδι στὸ κουτάλι καὶ ὁ δρόμος δρόμος!

Συγκλονιστική διαπίστωσις καὶ αὐτομάτως, ἀπόλυτος τρόπος διαβιώσεως!

Πῶς θά μποροῦσε νά συμβῇ ὅμως κάτι τέτοιο στήν δική μας καθημερινότητα; Στό ἐδῶ καί τώρα; Ἰδίως ὅταν βαλόμαστε πανταχόθεν;

Κατ’ ἐμὲ ὁ δρόμος τοῦ νεαροῦ εἶναι ἡ προσωπική μας διαδρομὴ καὶ τὸ κουτάλι μὲ τὸ λάδι εἶναι ὁ πραγματικός μας στόχος. Εἶναι αὐτὸς ὁ ῥόλος ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἀνακαλύψουμε καὶ νὰ ὑπηρετήσουμε ὡς σκοπὸ ζωῆς. 

Εἶναι αὐτὸ τὸ κάτι, γιὰ τὸ ὁποῖον βρεθήκαμε ἐδῶ. Εἴπαμε, δὲν εἴμαστε ἐδῶ γιὰ νὰ κοπρίζουμε τὸν πλανήτη! Ὁ πλανήτης δὲν χρειάζεται κοπρίτες! Κι ὅταν γεμίζῃ ἀπὸ αὐτούς, τότε μὲ κάποιον τρόπο φροντίζει καὶ τοὺς πετᾶ ἀπὸ ἐπάνω του! 

Γύρω μας ὁ κόσμος καταρρέει. Κι ἐμεῖς παρατηρητές, ἀνήμποροι κι ἀνίκανοι νὰ ἀλλάξουμε κάτι. Δὲν εἶναι ἔτσι καὶ τὸ ξέρουμε, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀποφασίζουμε νὰ τὸ ἐμφανίσουμε στὸ συνειδητό μας. 

Ὁ κόσμος καταρρέει διότι ἐμεῖς καταρρέουμε. Ἐμεῖς κι ὅλος ὁ κόσμος εἴμαστε Ἕνα! Ὅ,τι ἐμεῖς ἔτσι κι ὅλος ὁ πλανήτης. Καταρρέω ἐγώ διότι δὲν ἔχω ἀξίες, ὄνειρα, στόχους, δρόμο, πορεία καὶ συνειδότητα. Διότι ἔχω ἀρχίσει καὶ κοπρίζω τὸν πλανήτη. 

Ἐὰν ὅμως σταθῶ μίαν στιγμή, τόση δά, καὶ ἀναζητήσω τὰ βαθύτερα αἴτια τῆς ὑπάρξεώς μου, ἐὰν καταφέρω νὰ συρράψω ὅλα τὰ γεγονότα ποὺ μὲ δόμησαν καὶ νὰ τὰ συνειδητοποιήσω, ἐὰν καταφέρω νὰ τὰ δῶ ὅσα μὲ ἀφοροῦν ὡς παρατηρητής κι ὄχι ὥς βασικός πρωταγωνιστής, τότε θὰ διαπιστώσω πὼς ὅλα ὅσα μὲ ἀφοροῦν διόλου τυχαῖα δὲν εἶναι! Ὅπως ἄλλως τε κι ἐγὼ δὲν εἶμαι τυχαῖος!

Εἶμαι ἐδῶ διότι ἔτσι Πρέπει! Διότι αὐτὴν τὴν συγκεκριμένη περίοδο ἔπρεπε νὰ ζήσω καὶ διότι αὐτὴν τὴν συγκεκριμένη περίοδο χρειάζεται τὴν δράσι μου ἡ Ἀνθρωπότης. 

Εἶναι ἀδύνατον νὰ συνειδητοποιήσουν καὶ τὰ ἑπτα δίς τὴν πραγματικότητά τους. Φυσικότατον! Άλλὰ αὐτοὶ ποὺ πρέπει νὰ τὸ κάνουν θὰ τὸ κάνουν. Ἄλλως τε, ἔχω ξαναγράψει στὸ παρελθόν, πὼς ἀρκοῦν ἐλάχιστα ποσοστὰ τοῦ συνόλου, πρὸ κειμένου νὰ ἐπιδράσῃ αὐτὸ ἐπὶ τοῦ συνόλου καὶ νὰ ἀνατρέψῃ τὰ δεδομένα. (Νομίζω πὼς αὐτὸ τὸ ποσοστὸ κυμαίνεται μεταξὺ 2,7% καὶ 3,6% τοῦ συνόλου τῶν πληθυσμῶν. Μόνον!)

Εἶτε ἀντιληφθοῦμε πὼς εἴμαστε μονᾶδες ποὺ πρέπει νὰ δράσουν βάσει τῶν ταλέντων τους, εἶτε πὼς εἴμαστε τμήματα συνόλου ποὺ πρέπει νὰ δράσουν συλλογικά, τὸ ἔργο θὰ ὁλοκληρωθῇ!

Διότι τελικῶς, ἡ μεγαλυτέρα ἐπανάστασις ποὺ θὰ μᾶς συμβῇ καὶ ποὺ θὰ ἀλλάξῃ τὰ πάντα, εἶναι ἡ ἐπανάστασις τοῦ Ἐγώ! Εἶναι αὐτὴ ἡ ἐπανάστασις ποὺ θὰ μᾶς ἐπανα-Ἀνθρωποποιήσῃ! Εἶναι αὐτὸ τὸ κάτι ποὺ θὰ συμβῇ οὔτως ἤ ἄλλως, μὲ ἢ χωρὶς ἐμάς! 

Εἶναι δύσκολος δρόμος. Δίχως ἀνταλλάγματα καὶ δίχως ἐπιβραβεύσεις. 

Εἶναι μοναχικός. Τραχύς. Ἀνηφορικός. 

Δὲν εἶναι δρόμος. Εἶναι μονοπάτι, ξεχασμένο, σχεδὸν χαμένο μέσα στὸ δᾶσος τῆς παραπληροφορήσεως. 

Ἐγὼ ἔχω ξεκινήσει. Βρίσκω διαρκῶς νέους συντρόφους. Νέες, δροσερὲς ἀνάσες γύρω μου. Βρίσκω ξανὰ Ἀνθρώπους! Καὶ χαίρομαι! Σὰν  μικρὸ παιδὶ χαίρομαι!

Ὁ δρόμος μου εἶναι μοναδικός! Εἶναι τέτοιος ποὺ μόνον ἐγὼ μπορῶ νὰ πορευθῶ! Οὐδεῖς ἄλλος!

Ὅπως ἀκριβῶς ἔτσι εἶναι κι ὁ δικός σου, κι ὁ δικός του! Μοναδικοί, ὑπέροχοι, πραγματικοὶ δρόμοι! 

Δρόμοι ἀνεξάρτητοι καὶ τόσο ἀλληλένδετοι μεταξύ τους! Δρόμοι ποὺ ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνονται ἄσχετοι, ἀλλὰ δὲν εἶναι διόλου! 

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς τὸ σημεῖον ἐκινήσεως τοῦ κάθε ἑνὸς ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι διαφορετικόν! Ἡ πορεία λοιπὸν θὰ εἶναι διαφορετική!

Ἀλλὰ ὅλοι οἱ δρόμοι, ὅλες οἱ διαδρομές, ὅλα τὰ μονοπάτια στόχο ἔχουν νὰ συγκλίνουν σὲ ἕναν σκοπό! Τὸν ἱερότερον ὅλων! Τὴν ἀπελευθέρωσι τοῦ Ἀνθρώπου!

Ἕλληνες, ξέρω πὼς εἴμαστε ὅλοι  στόν δικό μας δρόμο! Ὁ καθεῖς στὸν δικό του, τὸν προσωπικό, τὸν ἰδιαίτερον! 

Εἶναι μαγικό! Εἶναι ἡ νέα  μας πραγματικότης! Καὶ συμβαίνει τώρα!

Κι ὅλοι αὐτοὶ οἱ δρόμοι θὰ συγκλίνουν στὴν μία καὶ μοναδικὴ ἀλήθεια! Αὐτὸ ποὺ τόσους αἰῶνες χάσαμε ἀπὸ λαθραίους ἐξουσιαστές. 

Θὰ νικήσουμε, διότι δὲν ἔχουμε ἄλλην ἐπιλογή!

Θὰ νικήσουμε, διότι ἔτσι Πρέπει!

Θὰ φθάσουμε στὸ ἱερότατον Τέλος, διότι μόνον ἡ Ἀλήθεια ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ ὑπάρχῃ Ζωὴ στὸν πλανήτη κι ὄχι βίος!