Ευτελίζεται ο Κοινοβουλευτισμός και η ΔημοκρατίαΤο μεγάλο μας τσίρκο εν δράσει
Μέχρι πότε όμως; Μέχρι πότε η κατάρα τής φιλοπρωτίας και των εγωπαθητικών προβλημάτων των «σωτήρων» μας θα ταλανίζει αυτόν τον τόπο;
Γνωρίζουν οι πάντες σήμερα ότι ο Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού έχει διατυπώσει κατ΄ επανάληψη εντός και εκτός Βουλής, προτάσεις για το πώς μπορεί να αντιμετωπίσει η Ελλάδα τη
ν δραματική κατάσταση που την ταλανίζει. ΄Οσοι κυβέρνησαν την χώρα τα τελευταία χρόνια, όμως, τα αντιλαμβάνονται με χρονοκαθυστέρηση.
Και παρακολουθούμε σήμερα σχεδόν όλους τους κομματικούς σχηματισμούς να επαναλαμβάνουν στο ελληνικό κοινοβούλιο, τις δικές του προτάσεις. Αυτούσιες! Για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, για τους λαθρομετανάστες, για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και τόσα άλλα.
Αλλά εάν δεν πάρεις ένα μέτρο την ώρα που πρέπει, την ώρα που ο ασθενής έχει «πονοκέφαλο», και αφήνεις να επιβαρύνεται η κατάσταση του, τότε φτάνεις σε σημείο που δεν μπορεί να παρέμβεις πλέον.
Δίνουν την εντύπωση σήμερα οι κυβερνώντες ότι δεν ξέρουν, ή δεν μπορούν, ή δεν καταλαβαίνουν, ή είναι ανίκανοι, και οδηγούν τον κόσμο στην απόγνωση, στην ανεργία και στην φτώχεια, και στην αγανάκτηση. Σχεδόν όλοι οι Έλληνες γίναμε νεόπτωχοι, με εξαίρεση τους εκλεκτούς του συστήματος, που όχι μόνο έχουν και κατέχουν, αλλά δέχονται και τα δώρα του συστήματος, που τους «ταϊζει» αναλόγως, για να διαφημίζουν την Κυβέρνηση και να την στηρίζουν. Με ένα όργιο ψεύδους στα δελτία των οκτώ.
Οι ΄Ελληνες έφτασαν στα όριά τους. ΄Ολο και περισσότεροι δεν μπορούν πλέον να ανταποκριθούν ούτε στις στοιχειώδεις ανάγκες για την επιβίωσή τους. Καθημερινά προστίθενται στο ¨στρατό» της φτώχειας χιλιάδες οικογένειες που αδυνατούν να ανταποκριθούν σε υποχρεώσεις που ξαφνικά ανέκυψαν και διέλυσαν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.
Και πάνω σε όλα αυτά ήρθε και το διαβόητο χαράτσι για το σπίτι. Για το οποίο όμως έχει ήδη ο κάθε ΄Ελληνας πληρώσει την εφορία. Και τώρα ουσιαστικά η Πολιτεία του το παίρνει πίσω. Μάλιστα έφτασαν και στο επαίσχυντο σημείο να απειλούν ακόμη και την πρώτη κατοικία, σε ένα παραλήρημα νεοφιλελευθερισμού, που τον μπέρδεψαν με τον κυνισμό και την απανθρωπιά. Παίρνει δηλαδή η σημερινή Κυβέρνηση τους κόπους μιας ζωής που κατέθεσε ο καθένας μας για την απόκτησή ενός σπιτιού. Την ίδια ώρα μειώνεται το εισόδημα του, και έχουμε κατά συνέπεια λιγότερη κίνηση στην αγορά, κλείσιμο καταστημάτων, μεγαλύτερη ύφεση και φτώχεια.
Εάν ρωτούσαν ένα μεσαίο επιχειρηματία της Θεσσαλονίκης, έναν μικροεπαγγελματία, θα μπορούσε να τους δώσε λύση. Αυτοί που κυβερνούν με τις θεωρητικές γνώσεις που έχουν και την άγνοια της πραγματικότητας - οι «άκαπνοι» της ζωής - έχουν οδηγήσει τον τόπο στο σημείο που βρίσκεται σήμερα.
Δεν τόλμησαν ποτέ να κάνουν τομή στο δημόσιο τομέα, και να τον απαλλάξουν από τα δικά τους παιδιά. Δημιούργησαν κομματικούς στρατούς στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και για το σκοπό αυτό όπου δεν αγγίζουν εκατοντάδες υπηρεσίες, οργανισμούς, προκειμένου να βολέψουν δικούς τους ανθρώπους, κατά παρέκκλιση όσων προβλέπει το ΑΣΕΠ, το οποίο πολυδιαφημίζουν μόνον όταν τους συμφέρει κομματικά. Και αυτό συνεχίζεται χρόνια τώρα. Ακόμη και σήμερα που η Ελλάδα βρίσκεται στο τελευταίο σκαλοπάτι στη σκάλα του κακού.
Δεν έβαλαν μυαλό. Γι αυτό κατάντησαν σαν τσίρκο το ελληνικό Κοινοβούλιο και με την ευθύνη βέβαια μιας ψήφου θυμού, που οδήγησε στην «τερατο-γέννηση», με βουλευτές που δεν σέβονται τη χώρα και την Ιστορία της, τους θεσμούς και τη Δημοκρατία, και, εν τέλει, τον ίδιο τους τον εαυτό.
Αυτοί να είναι καλά και οι κομματικοί στρατοί που εγκατέστησαν επί δεκαετίες τα δυο διαβόητα πλέον κόμματα εξουσίας. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε στην καθημερινή μας ζωή. Καλούμαστε να πληρώσουμε τα σπασμένα όλοι οι υπόλοιποι. Τον λογαριασμό τον στέλνουν σε όλους εμάς. ΄Ομορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος.
Και μια Ελλάδα βυθισμένη στην απόγνωση, στην κατάθλιψη, και στην οργή. Κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να φτάσει αυτή η οργή του κόσμου. Και από την άλλη πλευρά έχεις τους τρικομματικούς να υποδύονται την… Μαρία Αντουανέτα. Να αναρωτιούνται δηλαδή «γιατί φωνάζει ο κόσμος», να τους απαντούν, «γιατί δεν έχει ψωμί», και αυτοί να ανταπαντούν, «γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι»...
Κραυγάζουν οι αδούλωτοι δημοσιογράφοι και οι φτωχοποιημένοι ΄Ελληνες, αλλά από τους κυβερνητικούς θώκους εισπράττουν μόνο ωραία λόγια και υποσχέσεις, που δεν πρόκειται ποτέ να εκπληρωθούν. Μέχρι πότε όμως; Μέχρι πότε η κατάρα της φιλοπρωτίας και των εγωπαθητικών προβλημάτων των «σωτήρων» μας θα ταλανίζει αυτόν τον τόπο;
Και παρακολουθούμε σήμερα σχεδόν όλους τους κομματικούς σχηματισμούς να επαναλαμβάνουν στο ελληνικό κοινοβούλιο, τις δικές του προτάσεις. Αυτούσιες! Για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, για τους λαθρομετανάστες, για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και τόσα άλλα.
Αλλά εάν δεν πάρεις ένα μέτρο την ώρα που πρέπει, την ώρα που ο ασθενής έχει «πονοκέφαλο», και αφήνεις να επιβαρύνεται η κατάσταση του, τότε φτάνεις σε σημείο που δεν μπορεί να παρέμβεις πλέον.
Δίνουν την εντύπωση σήμερα οι κυβερνώντες ότι δεν ξέρουν, ή δεν μπορούν, ή δεν καταλαβαίνουν, ή είναι ανίκανοι, και οδηγούν τον κόσμο στην απόγνωση, στην ανεργία και στην φτώχεια, και στην αγανάκτηση. Σχεδόν όλοι οι Έλληνες γίναμε νεόπτωχοι, με εξαίρεση τους εκλεκτούς του συστήματος, που όχι μόνο έχουν και κατέχουν, αλλά δέχονται και τα δώρα του συστήματος, που τους «ταϊζει» αναλόγως, για να διαφημίζουν την Κυβέρνηση και να την στηρίζουν. Με ένα όργιο ψεύδους στα δελτία των οκτώ.
Οι ΄Ελληνες έφτασαν στα όριά τους. ΄Ολο και περισσότεροι δεν μπορούν πλέον να ανταποκριθούν ούτε στις στοιχειώδεις ανάγκες για την επιβίωσή τους. Καθημερινά προστίθενται στο ¨στρατό» της φτώχειας χιλιάδες οικογένειες που αδυνατούν να ανταποκριθούν σε υποχρεώσεις που ξαφνικά ανέκυψαν και διέλυσαν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.
Και πάνω σε όλα αυτά ήρθε και το διαβόητο χαράτσι για το σπίτι. Για το οποίο όμως έχει ήδη ο κάθε ΄Ελληνας πληρώσει την εφορία. Και τώρα ουσιαστικά η Πολιτεία του το παίρνει πίσω. Μάλιστα έφτασαν και στο επαίσχυντο σημείο να απειλούν ακόμη και την πρώτη κατοικία, σε ένα παραλήρημα νεοφιλελευθερισμού, που τον μπέρδεψαν με τον κυνισμό και την απανθρωπιά. Παίρνει δηλαδή η σημερινή Κυβέρνηση τους κόπους μιας ζωής που κατέθεσε ο καθένας μας για την απόκτησή ενός σπιτιού. Την ίδια ώρα μειώνεται το εισόδημα του, και έχουμε κατά συνέπεια λιγότερη κίνηση στην αγορά, κλείσιμο καταστημάτων, μεγαλύτερη ύφεση και φτώχεια.
Εάν ρωτούσαν ένα μεσαίο επιχειρηματία της Θεσσαλονίκης, έναν μικροεπαγγελματία, θα μπορούσε να τους δώσε λύση. Αυτοί που κυβερνούν με τις θεωρητικές γνώσεις που έχουν και την άγνοια της πραγματικότητας - οι «άκαπνοι» της ζωής - έχουν οδηγήσει τον τόπο στο σημείο που βρίσκεται σήμερα.
Δεν τόλμησαν ποτέ να κάνουν τομή στο δημόσιο τομέα, και να τον απαλλάξουν από τα δικά τους παιδιά. Δημιούργησαν κομματικούς στρατούς στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και για το σκοπό αυτό όπου δεν αγγίζουν εκατοντάδες υπηρεσίες, οργανισμούς, προκειμένου να βολέψουν δικούς τους ανθρώπους, κατά παρέκκλιση όσων προβλέπει το ΑΣΕΠ, το οποίο πολυδιαφημίζουν μόνον όταν τους συμφέρει κομματικά. Και αυτό συνεχίζεται χρόνια τώρα. Ακόμη και σήμερα που η Ελλάδα βρίσκεται στο τελευταίο σκαλοπάτι στη σκάλα του κακού.
Δεν έβαλαν μυαλό. Γι αυτό κατάντησαν σαν τσίρκο το ελληνικό Κοινοβούλιο και με την ευθύνη βέβαια μιας ψήφου θυμού, που οδήγησε στην «τερατο-γέννηση», με βουλευτές που δεν σέβονται τη χώρα και την Ιστορία της, τους θεσμούς και τη Δημοκρατία, και, εν τέλει, τον ίδιο τους τον εαυτό.
Αυτοί να είναι καλά και οι κομματικοί στρατοί που εγκατέστησαν επί δεκαετίες τα δυο διαβόητα πλέον κόμματα εξουσίας. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε στην καθημερινή μας ζωή. Καλούμαστε να πληρώσουμε τα σπασμένα όλοι οι υπόλοιποι. Τον λογαριασμό τον στέλνουν σε όλους εμάς. ΄Ομορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος.
Και μια Ελλάδα βυθισμένη στην απόγνωση, στην κατάθλιψη, και στην οργή. Κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να φτάσει αυτή η οργή του κόσμου. Και από την άλλη πλευρά έχεις τους τρικομματικούς να υποδύονται την… Μαρία Αντουανέτα. Να αναρωτιούνται δηλαδή «γιατί φωνάζει ο κόσμος», να τους απαντούν, «γιατί δεν έχει ψωμί», και αυτοί να ανταπαντούν, «γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι»...
Κραυγάζουν οι αδούλωτοι δημοσιογράφοι και οι φτωχοποιημένοι ΄Ελληνες, αλλά από τους κυβερνητικούς θώκους εισπράττουν μόνο ωραία λόγια και υποσχέσεις, που δεν πρόκειται ποτέ να εκπληρωθούν. Μέχρι πότε όμως; Μέχρι πότε η κατάρα της φιλοπρωτίας και των εγωπαθητικών προβλημάτων των «σωτήρων» μας θα ταλανίζει αυτόν τον τόπο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου